Nastolatek na kozetce.
Coraz więcej młodzieży chodzi na psychoterapię.
Gdy w BB otwarto oddział psychiatryczny dla dzieci, łóżka zapełniły się w kilka dni. Czy to syndrom XXI wieku, czy za kilka lat wszyscy rodzice będą zapisywać nastolatki do gabinetów psychoterapeutycznych? Zastanawianie się nad przyczyną takiego stanu rzeczy, szybko prowadzi mnie do wniosku, że zjawisko jest złożone. Może mówi o tym, że nastolatki są samotne – sporo czasu spędzają w sieci? Może młodzież jest bardziej świadoma i przyznaje, że ma z czymś problem? To byłoby raczej objawem pozytywnym, domagającym się wsparcia i pomocy w znalezieniu specjalisty. Może czasem trudności młodzieży mówią o tym, że cała rodzina potrzebuje pomocy?
W czym nastolatkom może pomóc terapia:
– rozwiązywanie problemów związanych z przemocą i agresją rówieśniczą
– poradzeniu sobie z samotnością i niezrozumieniem
– przeżywanie konfliktów wewnętrznych
– trudności zdrowotne o niewyjaśnionym podłożu
– ataki paniki
– zachowania autoagresywne
– obniżony nastrój, izolowanie się
– problemy szkolne
– radzenie sobie z nieśmiałością
Psychoterapia dla nastolatków – cykliczne, indywidualne spotkania z psychoterapeutą. Początek to dokładna analiza trudności, poznanie aktualnej i przeszłej sytuacji życiowej i ustalenie celów terapeutycznych. W przypadków osób poniżej 18 roku życia, konieczna jest obecność rodziców lub jednego z nich.
Konsultacje dla rodziców – jedno, bądź kilka spotkań, mających charakter edukacyjny. To forma wsparcia wychowawczego i psychologicznego. Poruszane tematy mogą dotyczyć m.in. odpowiedzialności i reguł, kłótni i rozwiązywania konfliktów, tworzenia więzi i budowania zaufania.
